Bilim insanları, dev kunduzların jenerasyonunun tükenmesiyle ilgili yeni bilgiler buldu. Yapılan çalışmaya nazaran, jenerasyonun yok olmasındaki en büyük etken iklim değişimi.
Dev kunduzlar, bir vakitler Kuzey Amerika’da yaşayan, boyutları insanınkiyle yarışabilecek hayvanlardı. Bu çeşit, göl civarlarında ve sulak alanlarda yaşamayı tercih ediyordu. 10.000 yıl evvel, buzul çağının sonlarında, dev kunduzların jenerasyonu tükendi.
Bu dev hayvanların tartısı 100 kilogramı geçebiliyordu lakin görünüşü günümüz kunduzlarına benziyordu. Yeniden de iki tıp arasında birbirlerine benzemeyen 2 nokta vardı. Bu noktalardan biri kuyrukları, başkasıysa dişleriydi.
Dev kunduzlar, günümüz kunduzlarına nazaran daha ince ve uzun kuyruklara sahipti. Dişleriyse, günümüz kunduzlarının keskin dişlerine oranla daha kaba ve eğimliydi.
Bilim insanları şimdiye kadar, mamut ve dev kunduzlar üzere buzul çağı hayvanlarının neden yok olduğunu kesin olarak bilmiyordu.
Çalışmalar, dev kunduzların daha sıcak ve daha ıslak iklimlerde yaşayabildiğini göstermişti. Dev kunduzların fosilleri çoğunlukla, eski sulak alanların yakınlarında bulunuyordu. Lakin dev kunduzların ömür biçimleri günümüz kunduzlarıyla benziyor muydu, kimse bilmiyordu.
Fosiller üzerinde yapılan çalışmalar gösterdi ki dev kunduzlar, günümüz kunduzları gibi devirdikleri ağaçlarla beslenmiyordu. Onun yerine su bitkilerini yiyorlardı. Yani dev kunduzların hazıra konmaya dayalı bir beslenme tertibi vardı. Bu nizam onları iklime bağımlı bir hale getirdi. Bu da çeşidin sonunu hazırladı.
Buzul çağın sonlarına yanlışsız, iklim çok sıcak ve kuru bir hale geldi. Yaşamak için sulak alanlara gereksinimi olan dev kunduzlarsa bu ortama ahenk sağlayamadı ve kuşakları tükendi.